یک عاشقانه آرام

متنی از كتاب "یک عاشقانه آرام" اثر نادر ابراهیمی

مگذار كه عشق، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود !
مگذار كه حتی آب دادنِ گلهای باغچه، به عادتِ آب دادنِ گل های باغچه بدل شود !
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو كردنِ خواستنی ست كه خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن.
تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟
عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یك بار برای همیشه .
جامِ بلور ، تنها یك بار می شكند . میتوان شكسته اش را ، تكه هایش را ، نگه داشت . اما شكسته های جام ،آن تكه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست .
احتیاط باید كرد . همه چیز كهنه میشود و اگر كمی كوتاهی كنیم ، عشق نیز .
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند...

این متن با انتخاب دوست عزیزم در دنیای مجازی سرکار خانم رؤیا میباشد.

آدرس وبلاگ ایشان: 

http://4myheart.mihanblog.com/

برچسب‌ها: نادر ابراهیمی, عاشقانه آرام, عشق, فراموشی, آدمیت معنای" عشق " از نظر قرآن و روایات چیست و رابطه آن با "عقل " چگونه است ؟...